11 Şubat 2009 Çarşamba

HÜZÜN

Gün geceye evriliyor
Güneş yine dağların arkasına
Bırakıyor kendini.
Bir gün daha
Alıp başını giderken
Yine akşam,yine hüzün...
Gündüzü ışıltısıyla,
Pırıltısıyla severken
Geceyi de hüznüyle sevmek...
O hüznü dağıtabilmek,
O hüzne arkadaşça yaklaşabilmek...
Mutlu edebiliyorsa insanı
Gecenin hüznü,
Kime neyler.
Hüznüyle sevebiliyorsan geceyi
Yeni gün daha bir çabuk gelmez mi?
27.03.07

Hiç yorum yok: