HÜZÜN
Gün geceye evriliyor
Güneş yine dağların arkasına
Bırakıyor kendini.
Bir gün daha
Alıp başını giderken
Yine akşam,yine hüzün...
Gündüzü ışıltısıyla,
Pırıltısıyla severken
Geceyi de hüznüyle sevmek...
O hüznü dağıtabilmek,
O hüzne arkadaşça yaklaşabilmek...
Mutlu edebiliyorsa insanı
Gecenin hüznü,
Kime neyler.
Hüznüyle sevebiliyorsan geceyi
Yeni gün daha bir çabuk gelmez mi?
27.03.07
Güneş yine dağların arkasına
Bırakıyor kendini.
Bir gün daha
Alıp başını giderken
Yine akşam,yine hüzün...
Gündüzü ışıltısıyla,
Pırıltısıyla severken
Geceyi de hüznüyle sevmek...
O hüznü dağıtabilmek,
O hüzne arkadaşça yaklaşabilmek...
Mutlu edebiliyorsa insanı
Gecenin hüznü,
Kime neyler.
Hüznüyle sevebiliyorsan geceyi
Yeni gün daha bir çabuk gelmez mi?
27.03.07
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder