Başlarken...

Akıp giderken hayat damarlarımızda,farkında olabiliyor muyuz yaşadıklarımızın?Ardımızda kalanlara baktığımızda dingin mi beynimiz?Bunları düşündükçe,paylaşmaya karar verdim hissettiklerimi.Üretebildiklerimle yaşıyorsam,ürettiğimi paylaşmıyorsam neye yarıyacak ki?Dedim kendime.Bunun pek çok yolu var elbette.Teknoloji yaşamı daraltıyor belki.Koşullar buna uygunsa, o darlığın içinden sıyrılmak da bir adım olmalı diye düşünerek attım adımımı.Başarabilirsem sürekliliği ne güzel...Henüz emin değilim.Ancak akıyor hayat.Herşeye rağmen.Neden olmasın?